Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego we Włocławku

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 20 października 2016 r.

Sąd Rejonowy we Włocławku Wydział I Cywilny

Przewodniczący: SSR Aneta Kurdubska

Protokolant: st. sekr. sądowy Agnieszka Woźniak-Wiliszewska

po rozpoznaniu w dniu 20 października 2016 r. we Włocławku

na rozprawie

sprawy z powództwa Wojewódzkiego Szpitala (...) im. bł. ks. J. P.
we W.

przeciwko I. J. (1)

o eksmisję

1.  nakazuje pozwanej I. J. (1) aby opróżniła i wydała powodowi Wojewódzkiemu Szpitalowi (...) im. bł. ks J. P. we W. lokal mieszkalny oznaczony numerem (...) o łącznej powierzchni użytkowej 15 m ² położony w budynku przy ulicy (...) we W. w stanie wolnym od osób i rzeczy prawa ich reprezentujących;

2.  orzeka, iż pozwanej I. J. (1) nie przysługuje prawo do lokalu socjalnego;

3.  nakazuje pobrać od pozwanej I. J. (1) na rzecz Skarbu Państwa - Sądu Rejonowego we Włocławku kwotę 200 zł tytułem opłaty sądowej od uiszczenia, której zwolniony został powód;

4.  zasądza od pozwanej I. J. (1) na rzecz powoda Wojewódzkiego Szpitala (...) im. bł. ks. J. P. we W. kwotę 497 zł tytułem kosztów zastępstwa procesowego.

UZASADNIENIE

Powód wniósł o nakazanie pozwanej opróżnienia i wydania zajmowanego przez nią lokalu mieszkalnego nr (...) znajdującego się w budynku przy ul. (...) we W., dla którego Sąd Rejonowy we Włocławku VI Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą nr (...), a także usunięcie z lokalu wszystkich należących do niej rzeczy oraz zasądzenie od pozwanej na rzecz powoda kosztów zastępstwa procesowego.

W uzasadnieniu pozwu wskazał, iż jest właścicielem nieruchomości obejmującej lokal mieszkalny nr (...) znajdującego się w budynku przy ul. (...) we W.. W dniu 1 maja 2006 r. strony podpisały umowę najmu lokalu, po czym aneksem z dnia 1 maja 2008 r. i 1 lutego 2011 r. dokonały modyfikacji łączącego je stosunku prawnego w zakresie wysokości należnego czynszu oraz bieżących opłat związanych z lokalem. W dniu 12 lutego 2010 r. pozwana otrzymała pismo , informujące o istnieniu zaległości w płatnościach na rzecz powoda i wzywające do uregulowania zaległości. Pismem z dnia 22 września 2010 r., wobec nieuregulowania zaległości, powód wypowiedział pozwanej umowę najmu ze skutkiem na dzień 31 października 2010 r. Pozwana w dalszym ciągu zamieszkuje w lokalu i nie uiszcza należnych z tego tytułu opłat.

Na rozprawie pozwana wniosła o oddalenie eksmisji.

Sąd ustalił, co następuje:

Właścicielem lokalu położonego we W. przy ul. (...) nr 14 jest Wojewódzki Szpital (...) J. P. we W..

Dowód: wydruk z księgi wieczystej Kw (...) -k. 36-53

Dnia 1 maja 2006 r. powód zawarł z pozwaną I. J. (1) umowę najmu lokalu mieszkalnego nr (...) znajdującego się w budynku przy ul. (...) we W., o powierzchni użytkowej 15 m. kw., składającego się z 1-ej izby, z współużywalnością kuchni, przedpokoju, WC, łazienki, usytuowany na I piętrze. Z tytułu najmu najemca zobowiązany był uiszczać do 10-go każdego miesiąca czynsz w wysokości 15 zł oraz ponosić koszt opłat za energię elektryczną, cieplną, gaz, wodę i inne świadczenia jak odbiór nieczystości stałych i płynnych, światło w piwnicy, w łącznej wysokości 92,56 zł miesięcznie.

Dowód: umowa najmu lokalu- k . 7-10

Aneksem z dnia 1 maja 2008 r. podpisanym przez pozwaną w związku z zamieszkiwaniem w lokalu dwóch osób podwyższono opłaty za media i czynsz najmu z mediami wynosił 278,39 zł. Kolejnym aneksem z dnia 1 lutego 2011 r. w związku ze zmianą ilości osób zamieszkujących w lokalu na jedną osobę obniżono opłaty za media i łączny czynsz najmu wynosił 171,67 zł.

Dowód: aneks (...) - k. 11-12 , aneks (...) - k. 13-14

Pismem z dnia 12 lutego 2010 r. wezwaną pozwaną do zapłaty zaległego czynszu i opłat eksploatacyjnych w kwocie 5246,96 zł. Wyznaczono dodatkowy miesięczny termin. Poinformowano również najemczynię, iż w przypadku nieuregulowania zaległości w ustalonym terminie podjęta zostanie decyzja o wypowiedzeniu umowy najmu. I. J. (1) pokwitowała odbiór pisma dnia 22 lutego 2010 r. Pismem z dnia 22 września 2010 r. ze skutkiem na dzień 31 października 2010 r. wypowiedziano I. J. (1) umowę najmu lokalu z powodu zaległości czynszowych i opłat eksploatacyjnych przekraczających należności na trzy pełne okresy płatności.

Dowód: pismo z 12.02.2010 r. - k.15, wypowiedzenie z 22 września 2010 r. - k. 16, przesłuchanie pozwanej - k. 98-99

Pismem z dnia 19 lipca 2016 r. wezwano pozwaną do opróżnienia i wydania lokalu, pod rygorem skierowania sprawy na drogę sądową. Wezwanie do wydania lokalu pozwana odebrała 22 lipca 2016 r.

Dowód: wezwanie do opróżnienia lokalu - k. 31, zpo - k. 32

I. J. (2) jest rozwódką. Ma zasądzone alimenty od męża w wysokości 1000 zł, których wypłata został wstrzymana. Nie ma nikogo na swoim utrzymaniu. W chwili obecnej pracuje na umowę zlecenia - opiekuje się osobami starszymi i z tego tytułu miesięcznie otrzymuje kwotę 1000 zł netto. Nie pobiera renty i emerytury. Nie jest zarejestrowana jako osoba bezrobotna. Nie korzysta z pomocy (...). Nie została zaliczona do osób niepełnosprawnych. Kupuje leki na astmę i ciśnienie.

Dowód: zaświadczenie z ZUS - k. 89, pismo z PUP- k. 91, zaświadczenie z (...) k. 93, pismo z MZdsOoN - k. 82, przesłuchanie pozwanej - k. 98-99

Sąd zważył, co następuje:

Stan faktyczny niniejszej sprawy był między stronami w zasadzie bezsporny. Został ustalony na podstawie dokumentów załączonych do pozwu, których prawdziwości i autentyczności nie zakwestionowała żadna ze stron, a nadto w kwestii sytuacji finansowo-osobistej pozwanej – na podstawie jej zeznań, które Sąd ocenił jako wiarygodne. Pozwana I. J. (1) pomimo, że wnosiła o oddalenie powództwa nie kwestionowała okoliczności relewantnych dla oceny zasadności roszczenia, z jakim wystąpił powód. Bezspornym jest, że pozwana zalegała z zapłatą czynszu najmu za co najmniej trzy pełne okresy płatności, że zostało do niej skierowane wezwanie wraz z wyznaczeniem dodatkowego miesięcznego terminu na zapłacenie zaległości czynszowych, które zostało dokonane na piśmie (rygor nieważności) i wskazywało przyczynę wypowiedzenia umowy najmu (zaległości czynszowe). Wreszcie nie ulega wątpliwości, że umowa najmu przedmiotowego lokalu mieszkalnego została skutecznie wypowiedziana z końcem 31.10.2010 r. i pozwana utraciła tytuł prawny do zajmowania tegoż lokalu. Aktualnie zajmuje go w sposób bezumowny. Zgodnie z art. 675 § 1 kc w zw. z art. 680 kc po zakończeniu najmu najemca obowiązany jest zwrócić wynajmującemu rzecz w stanie nie pogorszonym.

Zgodnie z art. 11 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i zmianie kodeksu cywilnego (Dz. U. z 2005, nr 31, poz. 266, ze zm.) właściciel nie później niż na miesiąc naprzód, na koniec miesiąca kalendarzowego może wypowiedzieć stosunek prawny, jeżeli lokator jest w zwłoce z zapłatą czynszu lub innych opłat za używanie lokalu co najmniej za trzy pełne okresy płatności pomimo uprzedzenia go na piśmie o zamiarze wypowiedzenia stosunku prawnego i wyznaczenia dodatkowego, miesięcznego terminu do zapłaty zaległych i bieżących należności. Z pewnością te wymagania zostały spełnione w stosunku do pozwanej I. J. (1).

Nie sposób uznać, by żądanie zgłoszone przez powoda stanowiło nadużycie prawa. W orzecznictwie Sądu Najwyższego za utrwalony można uznać obecnie pogląd, zgodnie z którym możliwość nieuwzględnienia roszczenia windykacyjnego/powództwa o eksmisję z najmowanego lokalu na podstawie art. 5 k.c. może mieć miejsce tylko w sytuacjach wyjątkowych. Oddalenie powództwa na podstawie art. 5 k.c. oznacza bowiem pozbawienie właściciela ochrony przysługującego mu prawa własności, którego ochrona jest zasadą konstytucyjną (por: wyrok SN z dnia 22 listopada 1994 r. II CRN 127/94 LexPolonica nr 309213; wyrok SN z dnia 27 stycznia 1999 r. II CKN 151/98, wyrok SN z dnia 22 marca 2000 r. I CKN 440/98). Klauzula społeczno-gospodarczego przeznaczenia prawa wynikająca z art. 5 k.c. podlega interpretacji zwężającej i stosowana jest jedynie w sytuacjach wyjątkowych oraz uzasadnionych szczególnym stanem faktycznym. W ocenie Sądu te przesłanki nie zostały spełnione w niniejszej sprawie. Sytuacja życiowa, w jakiej znalazł się pozwany jest bez wątpienia trudna, lecz nie szczególna i niezmiernie wyjątkowa.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego /Dz.U.2005.31.266 z późn. zm.) w wyroku nakazującym opróżnienie lokalu sąd orzeka o uprawnieniu do otrzymania lokalu socjalnego bądź o braku takiego uprawnienia wobec osób, których nakaz dotyczy. W niniejszej sprawie nie zachodziły przesłanki obligatoryjnego orzeczenia o posiadaniu uprawnienia do otrzymania lokalu socjalnego wobec podmiotów wskazanych w art. 14 ust. 4 pkt 1-5 w/w ustawy, albowiem orzeczenie eksmisji dotyczyło lokalu niewchodzącego w skład publicznego zasobu mieszkaniowego. Nawet jednak przy braku podstaw do obligatoryjnego przyznania prawa do lokalu socjalnego, Sąd ma obowiązek zbadać, czy pozwany spełnia warunki do przyznania prawa do takiego lokalu fakultatywnie, albowiem w każdym przypadku orzeczenie o uprawnieniu do otrzymania takiego lokalu jest możliwe, a zatem nawet w sytuacji, gdy obligatoryjnie prawo do takiego lokalu nie przysługuje. W myśl ust. 3 cytowanego przepisu, sąd bada z urzędu, czy zachodzą przesłanki do otrzymania lokalu socjalnego (…)..).

W ust. 4 art. 14 ustawy o ochronie praw lokatorów (…) ustawodawca wymienił przesłanki, które wskazują, iż sąd nie może orzec o braku uprawnienia do otrzymania lokalu socjalnego w przypadku: kobiety w ciąży, małoletniego, niepełnosprawnego w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 29 listopada 1990 r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 1998 r. Nr 64, poz. 414, z późn. zm.) lub ubezwłasnowolnionego oraz sprawującego nad taką osobą opiekę i wspólnie z nią zamieszkałą, obłożnie chorych, emerytów i rencistów spełniających kryteria do otrzymania świadczenia z pomocy społecznej, osoby posiadającej status bezrobotnego, osoby spełniającej przesłanki określone przez radę gminy w drodze uchwały - chyba że osoby te mogą zamieszkać w innym lokalu niż dotychczas używany.

Wskazać należy, że zgodnie z utrwalonym orzecznictwem Sądu Najwyższego (m.in. uchwała SN z dnia 15.11.2001 r., III CZP 66/01) przepis art. 14 u.o.p.l. ma zastosowanie w sprawach o opróżnienie lokalu przeciwko osobom, które były lokatorami w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 1 u.o.p.l. Zawarta w tym przepisie definicja "lokatora" nakazuje jej stosowanie do osób, które używają lokalu na podstawie umowy najmu lub innego tytułu prawnego niż własność.

I tak też w okolicznościach niniejszej sprawy Sąd uznał, że skoro pozwana nie jest osobą bezrobotną, nie korzysta ze świadczeń z pomocy społecznej, nie ma na utrzymaniu nikogo, nie znajduje się w niedostatku i poza dochodami z pracy uzyskuje stałe dochody z postaci alimentów, które tymczasowo są wstrzymane ( Sąd uznał zeznania pozwanej w tym zakresie za w pełni wiarygodne ), to prawo do otrzymania lokalu socjalnego pozwanej nie przysługuje.

Biorąc pod uwagę powyższe, Sąd w pkt 1 wyroku orzekł o obowiązku pozwanej opuszczenia lokalu powoda i jednocześnie w pkt 2 o braku uprawnienia pozwanej do otrzymania lokalu socjalnego.

O kosztach Sąd orzekł na podstawie art. 98 § 1 k.p.c., biorąc pod uwagę fakt, iż powód wygrał sprawę w całości. Na zasądzoną na rzecz powoda kwotę składa się wynagrodzenie pełnomocnika w wysokości 480 zł (par. 7 pat. 1 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych) oraz opłata skarbowa w wysokości 17 zł. .

Sąd nakazał jednocześnie, pobrać od pozwanej na rzecz Skarbu Państwa-Sądy Rejonowego we Włocławku na podstawie art. 113 u. o k.s.w.c. kwotę 200 zł tytułem nieuiszczonej opłaty od pozwu, od której został zwolniony powód, a tymczasowo poniósł Skarb Państwa- Sąd Rejonowy we Włocławku.