Serwis Internetowy Portal Orzeczeń używa plików cookies. Jeżeli nie wyrażają Państwo zgody, by pliki cookies były zapisywane na dysku należy zmienić ustawienia przeglądarki internetowej. Korzystając dalej z serwisu wyrażają Państwo zgodę na używanie cookies , zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki.

II K 340/22 - wyrok Sąd Rejonowy we Włocławku z 2022-10-03

Tytuł:
Sąd Rejonowy we Włocławku z 2022-10-03
Data orzeczenia:
3 października 2022
Data publikacji:
2 listopada 2022
Data uprawomocnienia:
11 października 2022
Sygnatura:
II K 340/22
Sąd:
Sąd Rejonowy we Włocławku
Wydział:
II Wydział Karny
Przewodniczący:
Sędzia Sądu Rejonowego Jarosław Konopka
Protokolant:
starszy sekretarz sądowy Daria Śmiałowicz
Podstawa prawna:
art. 35 ust. 2 ustawy o ochronie zwierząt
Teza:
Humanizm przypisany jest każdemu człowiekowi a sama definicja wiąże się z pojęciem ,,ismos” czyli wiedza. Podstawową wiedzą każdego człowieka jest to, że każda istota żyjąca odczuwa ból, cierpienie i strach tak jak każda ma potrzebę odczuwania miłości i bezpieczeństwa. Jeżeli człowiek stoi na najwyższym stopniu rozwoju intelektualnego w hierarchii istot żywych to ma obowiązek zapewnić innym istotom bezpieczeństwo. Jeśli czyni zło, krzywdzi lub jak w przypadku oskarżonego maltretuje istotę od niego zależną to w praktyce gwałci pojęcie człowieczeństwa. Za gwałt na pojęciu humanizmu należy się surowa kara. Za czyn oskarżonego należy się kara dotkliwa. Ufne zwierze czekało latami na zapewnienie mu poczucia bezpieczeństwa i podstawowych choćby pokarmów. Na chwile gdy będzie mogło zwyczajnie pobiegać bo tak jak człowiek potrzebuje wolności. Jak czułby się oskarżony zamknięty w klatce, któremu dawano by do zjedzenia kawałki chleba i wodę? A przecież nawet tego oskarżony nie dawał psu. Kara musi być adekwatna do stopnia zawinienia – mówi prawo. Oczywiście tak. Ale kara musi być na tyle surowa by odstraszać. Ta funkcja kary często jest pomijana w wyrokach Sądów polskich w sprawach o przestępstwa z Ustawy o ochronie zwierząt. Pokutuje zmurszałe myślenie , że zwierze to nie człowiek , więc jego potrzeby są mniejsze. Szuka się wszelkich okoliczności łagodzących by nie wymierzać kar surowych. Takie podejście skutkuje niestety kolejnymi przypadkami znęcania nad zwierzętami bo sprawcy czują się wręcz bezkarni. Tu też pokutuje brak owego ,,ismos” – wiedzy części prawników na temat odczuwania przez zwierzęta strachu, bólu i cierpienia. Nie odstraszy sprawcy zagrożenie karą ale orzekane kary!. Co z tego, że czyn dokonany przez oskarżonego jest zagrożony karą 5 lat pozbawienia wolności skoro w większości spraw tego typu Sądy orzekają kary zbliżone do najniższego ustawowego zagrożenia. Jaki to daje prospekt dla społeczeństwa? Jaka to funkcja odstraszająca? Martwa litera prawa przeradza się w pobłażliwość! Sąd w tej sprawie nie będzie pobłażliwy bo musi – realizując założenia kary myśleć w kategoriach współodczuwania. Temida ma zasłonięte oczy lecz nie jest niewidoma a już na pewno nie jest pozbawiona empatii.
Istotność:
Dodano:  ,  Opublikował(a):  Katarzyna Borkiewicz
Podmiot udostępniający informację:  Sąd Rejonowy we Włocławku
Osoba, która wytworzyła informację:  Sędzia Sądu Rejonowego Jarosław Konopka
Data wytworzenia informacji: